YÜREĞİNE SOR 39.BÖLÜM

__Gerçekten yaşıyor mu ?

__Görmek ister misin ?

__Bilmiyorum.Çok korktum.

__Artık hepsi geride kaldı,sana asla zarar veremez.

__Hastanede mi?Durumu nasıl?

__Dün taburcu oldu.

__Dün mü?Hemen çıktı mı ?

__Evet sana söyledim ,o iyi.

__Eğer ölseydi kendimi affedemezdim.

__Senin suçun yoktu.

__Evet ama söylediklerini duymadın,kendimi çok kötü hissettim.

__Artık bunları düşünmeni istemiyorum.

__Haklısın.Sence düğüne kadar toparlar mıyım?

Serdar ne diyeceğini bilemedi.

__Açıkçası...bu olaydan sonra beni bırakmandan korkuyordum.

Ela,Serdar ın elini  sımsıkı tuttu.

__Deli misin? Seni nasıl bırakırım.Seni çok seviyorum.

_Ben de seni çok seviyorum.



                                                 ---o---o---o---o---o---

__Bir şey sormak istiyorum.

__Buyurun Birkan bey.

__Dalga geçme!

__Peki tamam,sustum.

__Hani ben yeni ayılmıştım,başımda sen vardın.

__Evet hatırlıyorum.

__Neden...yani..beni hiç tanımıyordun ve kızma ama gerçekten çok gıcık davrandın.

__Aslında haklısın ama seni tanıyordum.

__Nasıl yani.Nereden tanıyordun?

__Yoğun bakım hemşireliği kolay değildir.Gerçekten çok ciddi hastalar gelir kimi yaşar kimi de ölür.Hepsine şahit oluruz.Zamanla alışıyoruz tabi bu duruma.Fakat senin durumun farklıydı.

__Nasıl farklı?

__Yalnızdın.Yoğun bakım hastalarının aileleri biran olsun hastalarını yalnız bırakmak istemezler,ellerinden bir şey gelmese de varlıklarının iyi geleceğini düşünürler.Açıkçası onlar için üzülürüm,çünkü beklemek kadar kötü bir şey yoktur.

__Yani beni yalnız bulduğun için mi uğraşıp durdun?

__Tabi ki hayır.Biliyorsun iki gün uyudun ve o iki gün boyunca ben hep yanındaydım.Senin için çok üzülüyordum.Başucunda bekleyen hiç kimse yoktu,senin yalnızlığın orada tek başına yatışın bana çok dokundu.Şimdi hatırlamazsın ama sana hikayeler anlattım,dertleştim,uzun uzun konuştum.O iki gün boyunca kendimi sana çok yakın hissettim bu yüzden de uyandığında hiç yabancılık hissetmedim.

__Yani beni yalnız bırakmadın?

__Bırakamazdım.

__Çünkü çok yakışıklıydım.

__Kafanda sargılar varken ve gözlerinin altı mosmorken mi ?

__Kabul et benim her halim güzel.

__Sebep o değildi ama neyse..öyle olsun bakalım.

__Biliyorum..Bana acıdığın için?

__Evet başlarda acıyordum.

__Bak sen.Sonra ne oldu da acımaktan vazgeçtin?

__Sen uyandın ve huysuz bir hasta olup çıktın.

__Ben mi huysuzdum,hiç de bile.

__Aman tamam öyle olsun.Onu bunu boş ver de,nasıl geçti terapi?

__İyiydi, hastaneden ayrıldığım iyi oldu.O oradayken...yani... zordu işte.

__Biliyorum ama Ela hanım artık iyi.

__Gerçekten mi ?

__Evet,kendine geldi.Durumu gayet iyi.

__Çok sevindim.Biliyor musun?Gerçekten çok aptalım.

__Evet,maalesef öylesin..

__Bak sen,bu gün yine tüm şirinliğin üstünde.

__Formumdayım diyelim.

__Her zamanki gibi.

__Eee,neler konuştunuz doktorla.

__Sen hasta doktor ilişkisi diye bir şey bilmez misin ? Bazı şeyler özeldir.

__İyi madem öyle olsun.Zaten vaktim yoktu,gitmem lazım.

__Küstün mü ?

__O ne ya.Bebek miyim ben? 

Zeynep,gülümsedi.Birkan la arkadaş olmuşlardı.Yaklaşık üç haftadır her gün görüşüyorlardı ve bu durum ikisininde hoşuna gidiyordu.

__Bazen.

__Bak şimdi.Alınırım ama..

__Tamam ya,şaka yapıyorum.Yarın kaç gibi müsait olursun?

__Bilmiyorum ki.Yoğun bakım biraz karışık,trafik kazasını biliyorsun.

__Anlıyorum.Ben seni ararım o zaman.Zaten bir hafta kaldı sonra her gün kahrımı çekmek zorunda kalmayacaksın.

__Haftada iki gün geleceksin değil mi ?

__Evet.Yavaş yavaş azaltacağız terapileri.Sonra bir bakmışsın bitmiş.

__Bence o günler uzak değil.Sen hepsinin üstesinden gelirsin.

__İnan sen ve desteğin olmasaydı hiç bir şeyin üstesinden gelemezdim.

Zeynep in artık işinin başına dönmesi gerekiyordu ve bu tür-minnet dolu- sözlerden hiç hoşlanmadığı için,şirin bir şekilde dil çıkardı ve dönüp gitmeden önce;

__Ti şortun çok güzel..Yeşil sana yakışıyor.

__Biliyorum.Yarın görüşürüz.


                                                            ---o---o---o---o---o---