SERDAR
Odamın penceresinden hastanenin yan tarafında ki ağaçlığı seyrediyorum.Minik bir serçe kuşu daldan dala konuyor.Öyle şen öyle mutlu ki ötüşünden hissediliyor neşesi.Tıpki benim gibi..
İçimde ki çocuk cıvıl cıvıl..
İlk defa yarını düşünmüyorum.Dünü ise çoktan silip attım.Bu günleri yaşıyorum Ela'yla..
En büyük dua mı kabul ettiği için şükrediyorum Rabbime.
Geceleri huzurlu uyuyup sabahları huzur içinde uyanıyorum.
Ağzım kulaklarımda dolaşıyorum Ela'yla nişanlandığım günden bu yana.Öyle huzurlu öyle mutluyum ki neşe içinde çıkıyorum evimden ve yine aynı neşeyle giriyorum akşam olduğunda.
Yavaş yavaş yerlerini bulan mobilyalarla konuşuyorum geceleri.
Ela'nın odalarda bir kuş gibi süzülüşünü canlandırıyorum gözümde.
Her gün bir çizik atıyorum takvimime.
İlk kez şafak sayıyorum ve şimdi anlıyorum asker arkadaşlarımın duygularını.
Askerdeyken yapmadığım şafak defterini dolduruyorum özenle.
Şiirler..Mektuplar yazıyorum Ela için..
Aileme kavuşacağım günün hayaliyle yanıyorum.
Tıpkı arkadaşlarım gibi..
Zaman sanki geçmek bilmiyor,yine de üzülmüyorum.
Ela ile geçirdiğim her günün tadına varıyorum.
Bir gün mobilya bakmaya gidiyorsak diğer gün gelinlik..
Yorucu geçen alışverişler bile bir başka tatlı oluyor,yanımda Ela olunca.
Her anımı Ela'yı özlemekle geçiriyorum.
Onu ne kadar çok özlersem,gördüğüm an duyduğum huzur o kadar derin oluyor.
---o---o---o---o---o---
NİŞANDAN 5 HAFTA SONRA...
BİRKAN
Sana yazdığım ilk mektubu hatırlıyor musun?
Seni ilk gördüğüm günü anlatmıştım hani başında.
Günlerden salıydı aylardan eylül..
Şimdi unuttum ben Ela..
Zaman mekan kavramı uçup gitti hayatımdan.
Aylardan acıyım Ela,mevsimlerden zindan.
Kalbimi kapattım bir kuytuya,karanlıklarla boğuşuyorum şimdi.
Gözlerimi kapatıyorum,sen gelmiyorsun rüyalarıma.
Korkuyorum.
O güzel yüzünü unutmaktan korkuyorum.
Sımsıkı yumuyorum gözlerimi,
Hayalin düşsün istiyorum gözlerimin önüne.
Bir perde gibi in istiyorum gecelerime.
Sen yokken üşüyorum Ela.
Sımsıkı sarmala istiyorum beni.
Batan umutlarımı bir bir çıkar derinlerden.
Beni kurtar istiyorum..
Güneşe hasret yüzümü aydınlat.
---o---o---o---o---o---
Beş haftadır seni unutmak için ne gerekiyorsa yaptım.
Haftalarca düşünmedim seni..
Unuttum sandım.
Meğer ne çok yanılmışım..
Meğer ben seni gündüzleri değilde geceleri düşünmüşüm..
Rüyalarımdan elini eteğini çektiğin an anladım devleşen özlemimi.
Bir karanlık gibi sardı hasretin dört yanımı.
Gücüm tükendi Ela.
Daha bu sabah öğrendim bir haftaya kadar nikah masasına oturacağını.
Umut etmeyi bırakalı çok olmuştu ama bu fazlasıyla ağır geldi bana.
Evlenmek için neden eylül ayını seçmiştin ki,sanki başka ay kalmamış dibi...
Ben zaten güzel bir eylül sabahında çakılı kalmamış mıydım sana..
Bu kadar mı görünmezdim senin hayatında.
Bu kadar ağır mıydı nefretin?
"Olsun " diyorum Ela ve susuyorum.
Her zaman yaptığım gibi susup kaderime isyan ediyorum.
İçime akıtıyorum artık göz yaşlarımı ve hala Seni çok Seviyorum..
---o---o---o---o---o---
ELA
Bu sabah yine her sabah gibi heyecan içinde açtım gözlerimi..
"Günler geçmek bilmiyor" derken.Günlerin su gibi akıp gittiğini fark ettim takvime bakarken.
Çok değil sadece dört gün sonra Serdar'ın eşi olacağım ve bütün hayallerime kavuşacağım.
Öyle mutlu ve öyle heyecanlıyım ki,ailemden ayrılacağım gerçeği bile mutluluğumu gölgeleyemiyor.
Bu gün yine çok yoğun bir güne merhaba diyorum.Son beş hafta öyle yorucu ve dolu geçmişti ki..
Serdar'da bende alışveriş yapmaktan bitap düşmüştük.
Yine de pişman değildik.Artık sona yaklaşmıştık.Hazırlıkların sonuncusunu tamamlamak için bu gün Serdar'la buluşacaktık.
Gelinliğim...
Çok pahalı olmayan bir moda evinde dikilen ve artık bitmiş olduğunu umduğum gelinliğimi almak için gidecektik bu gün.
Yeni bir sorun çıkmaması için bütün gece dua etmiştim.
Oysa üç gün önce elimde olması gerekiyordu.Tabi ben zayıflamamış olsaydım.
Gelinliğimi diken terzinin azarlar gibi bakışları hala gözümün önünde ve Serdar'ın kederli yüzü.
Üzüntüden değilde heyecandan zayıfladığıma bir türlü inandıramamıştım onu.
Hayatımın aşkıyla evleniyordum nasıl üzgün olabilirdim ki.
---o---o---o---o---o---
__Ben çıkıyorum anne
__Tamam kızım.Serdar bey oğluma selamlarımı ilet.
__Olur anne,söylerim.
__Hadi bakalım,bu işi de hallettik mi bütün hazırlıklar bitmiş olacak.
__Evet anne,çok şükür.Neyse ben çıktım.
Ela neşe içinde hastaneye doğru yürürken takip edildiğinden haberi yoktu.
Mutlu ve heyecanlıydı.
Aklında Serdarla geçirdiği güzel günlerin,diyalogların hayali dönüp duruyordu.
Yüzünde tatlı bir tebessüm,dilinde en güzel aşk şarkıları.
Hastaneye gelmeden önce ki son köşeyi döndüğünde bütün heybetiyle Serdar'ın çalıştığı hastane karşısına çıkmıştı.
Kalbi heyecan içinde çarptı.Buna asla alışamayacaktı. Ne zaman Serdar'a yaklaşsa farklı bir heyecan sarardı bedenini.
Adımlarını hızlandırdı,bir an önce ona ulaşmaktan başka hiçbir şey yoktu aklında..
Az önce düşündüğü her şey uçup gitmişti.
Serdar'ın ismini fısıldadı sessizce.
Beş hafta boyunca neredeyse her akşam beşte buluştukları halde özlemi bitmiyordu.
Bitmesini de istemiyordu.
Biraz daha hızlanmıştı ki bir ses olduğu yerde çakılıp kalmasını sağladı.Oysa haftalardır onu görmemişti.Görmeyi de ummuyordu.Özellikle böyle bir günde.Bezgin bir şekilde arkasına döndü Ela ve öylece Birkan'a baktı.
__Merhaba Ela,nasılsın?
Ela ne diyeceğini bilemedi.Umutsuzca hastaneye baktı. Serdar'ın,onu Birkan'la görmesi isteyeceği en son şeydi.
O mektuptan sonra-daha doğrusu Birkan'ın hislerini öğrendikten sonra- Serdar hep temkinli davranmıştı.Temkinli ve koruyucu.Sık,sık,hatta bazen bariz bunaltıcı bir şekilde Birkan'ın kendisini rahatsız edip etmediğini sorup durmuştu.
Şimdi,düğüne günler kalmışken Serdar'la böyle bir konu yüzünden gerginlik yaşamak istemiyordu.
Birkan sorusunu tekrarladı.
__Merhaba Ela.
__Merhaba.
__Biraz konuşabilir miyiz?
__Yine mi?
__Yine ve son defa.
__Fakat,konuşulacak ne kaldı ki?
__Belki bir şeyler kalmıştır.
__Seni dinliyorum
__Burada olmaz.
__Seni dinliyorum!
__Burada olmaz dedim.Benimle gel.
__Hayır.
__Beş dakika sonra doktor sevgilin bahçeye çıkacak ve seni o bank da göremezse doğruca yola bakacak ve beni seninle konuşurken görecek.
__Bunda hiç bir sakınca görmüyorum.
__Evet,bunda bir sakınca yok.Peki ya seni öperken görürse?
__Böyle bir şey asla olmayacak.,
__Güçlü kollarımdan kurtulamazsın ve bunu doktor sevgiline açıklayamazsın. Açıklarsan bile içinde ki şüpheyi asla yok edemezsin ve sen Ela,mutlu olamazsın.
__Sen pisliğin tekisin.Ben gidiyorum.
__Bende seninle geliyorum.
__Hayır,lütfen.
__O zaman benimle gel.Söz veriyorum söylediklerim bittiğinde gitmene izin vereceğim.Ayrıca bir daha asla karşına çıkmayacağım.
__Nereye gideceğiz.
__Beni takip et.
Ela korkarak ve Serdar'ın kendisini görmeyeceğini umarak Birkan'ı takip etti.Doğruca hastaneye gidiyorlardı. Ürperdi...Onun ne yapmaya çalıştığını bir türlü anlayamıyordu.
"Sevgi" diye geçirdi içinden Ela.Bu kadar vahşi olabilir miydi? Birkan'ın hislerini gerçekten merak etti.Onun kisi çok farklı bir duygu olmalıydı.Zalimce büyütülmüş bir aşk..
Yada nefretle beslenmiş..
Olanlara bir anlam veremeden öylece yürüdü.Hastanenin yanında ki dar yola sapana kadar korku içinde titriyordu Ela.
Nihayet hastanenin arka tarafında ki boş araziye gittiklerini fark ettiğinde derin bir nefes aldı.Çok uzağa götürmemişti Birkan.Onunla konuşması bittiğinde Serdar'a koşabilecekti.Bunun için minnet mi duymalıydı?
Biraz daha ilerledikten sonra Ela durdu.
__Yeterince uzaklaştık,biraz daha gidersen ormana gireceksin.
Birkan arkasını döndü,doğa gezisine çıkmadığı kesindi.Gözleri her zamankinden farklıydı.Bakışları öylesine donuktu ki Ela daha önce onu hiç öyle görmemişti.Korktu..Korkmalı mıydı?
Yada onun karşısında nasıl cesur durabilirdi.Arkasını döndü.Bej rengine boyanmış hastanenin duvarları sarıp sarmaladı Ela yı. Serdar oradaydı,yakınında.İçini bir güven duygusu kapladı,dik durdu,cesaret maskesini takarken ukala bir bakış attı Birkan'a.
Ne söyleyeceğini hiç mi hiç merak etmiyordu.Çünkü az çok tahmin edebiliyordu.
"Eveeeet" dedi Birkan, harfleri ağzında yaya yaya.Sonra gülümsedi dudakları çarpıklaştı ve bir süre öyle kaldı.Sanki dudaklarını birleştirmekte zorluk çeker gibi bir hali vardı.Derin nefes alarak sözlerine devam etti.
__Neden buradayız biliyor musun ?
Ela hayır dercesine kafasını iki yana salladı.Öyle duygusuzca yaptı ki bu hareketi Birkan alındı.
__Hiç umurunda değilim,değil mi ?
__Neden olasın ki?
__Seni seviyorum.
__Yapma! Sevgi kelimesini ağzında kirlettiğinin farkında değil misin? Senin kisi sevgi değil,olamaz.
__Öyle mi ? Demek sevgiye saygında yok.
__Senin kendine saygın yokken,bunu benden beklemen şaşırtıcı.
__Kendime saygım var,olmadığını da nereden çıkardın?
__Kendini daha ne kadar alçaltacaksın?Defalarca söyledim istemediğimi..Eğer kendine saygın olsaydı...
__Susar mıydım? Kaçar mıydım? Aşk için,sevgi için,sevdiğin bir insan için savaşmak ne zamandır onursuzluk oldu?
__Eğer istemiyorsa..
__Evet sen istemiyordun.Ama ben hep "belki" dedim. Belki sever,belki ister,belki anlar..
Anlamanı bekledim Ela.Gururu bir kenara bırakıp anlamanı bekledim.Bu bile seni nasıl sevdiğimin ispatı,çaresizliğimin delili değil miydi?
Ela sustu.Üzgündü..
Fakat ne yapabilirdi ki.KALBİ Serdar'ı seçmişti.Bir başkasını hayal bile edemezken, nasıl olur da Birkan'a umut verici sözler söyleyebilirdi.
Birkan bir müddet Ela'yı izledikten sonra sözlerine devam etti.
__Onunla nişanlandığın gün senden umudu kestim.Artık seni düşünmemeye karar verdim.O andan itibaren kendi hayatımı yaşayacaktım.Yaptım sandım Ela.Kahretsin bunu gerçekten başardığımı düşündüm.Ama olmadı işte.Bak şimdi buradayım,senin yanında.Kendime mani olamıyorum Ela.
İnan seni üzmek istemiyorum ama olmuyor.Seni öyle çok seviyorum ki,bir başkasıyla hayal etmek bile beni çıldırtıyor.Anlamıyorum Ela, bu nasıl bir aşk anlamıyorum.
Defalarca kurtulmaya çalıştım.Seni hayatımdan çıkarmak için ne gerekiyorsa yaptım ama olmadı.Hiç birinde başarılı olamadım.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder