Kafası kollarının arasında gömülü olduğu için,uğultu şeklinde yayılan sesin sahibini tanıyamamıştı Ela.Sakince kaldırdı kafasını ama karşısına bakmadı.Başı hala öne eğikti.Önce göz yaşlarını sildi ve Birkan olmamasını umarak bakışlarını sesin geldiği noktaya çevirdi.
__Ne oldu ?
Tek bir kelime bile söyleyemedi Ela.Öylece karşısında duran siluete bakıyordu.Gözleri hala ıslak ve bakışları donuk.Olanlara bir anlam yüklemeye çalışırken,tiz bir gıcırtıyla çekildi,karşısında duran sandalye.
Ela cevap vermeden önce,sesinin kontrollü çıkacağından emin oldu.Daha doğrusu öyle olduğunu düşündü fakat,ağzını açtığı anda heceler fısıltıya döndü ve konuşamayacağını fark etti.Sustu.
__Konuşmak ister misin ?
Ela,başını tekrardan önüne eğdi ve eline aldığı bir peçeteyle önce gözyaşlarını sonra burnunu sildi.Başını sol tarafına çevirdi ve müziğin geldiği noktaya dikti bakışlarını ama bu sefer çalan şarkı hiç de hisli değildi.Etrafındaki insanların gülen yüzlerini inceledi kısa bir müddet.Nasılda mutlulardı.
__Ela,konuşmak istemezsen anlarım ama gerçekten beni korkutuyorsun.
__Neden gitmedin?
__Seni burada tek başına bırakamadım.
__Beni düşünmene gerek yoktu.
__Tabi ki vardı.
__Yoktu...
Ela bu son kelimeden sonra hafif tebessüm etti.Tatlı tatlı atışmaları hoşuna gitmişti.
__Neden tartışıyoruz ki.
__Ben tartışmıyorum.Ardımdan ağlayan sendin.
__Hiç de bile.
__Neden o zaman.Yoksa Birkan mı?
__Birkan deme ne olur.Gerçekten hiç hoşlanmıyorum ondan.
__Peki benden?
__Sen hep böyle misin?
__Böyle mi derken?
__Yani....aklına geleni söyleyen ? Biraz daha çekingen olabilirdin mesela yada mesafeli.
__Aslında haklı olabilirsin,bundan sonra karşında dudaklarımı kemirir,tırnaklarımın kenarlarındaki deriyi soyarım.Yada ne bilim yüzüne bakıp bakıp gülerim.
__Onu zaten yapıyorsun.
__Hadi ya,hiç farkında değilim. Neyse biz kendi konumuza dönelim.Neden ağladın.
__Bunu unutabilir miyiz?
__Seni göz yaşı dökerken gördüm,sanırım bir ömür unutmam.
__Gitmiş olmalıydın.
__Konumuz bu değil.
__Beni çok zorluyorsun.
__Haklısın,üzgünüm,özür dilerim ama neden?
__Bilmiyorum.
Serdar şakaklarını ovuşturdu. Ela'nın üzerine fazla gittiğinin farkındaydı ama bu gece mutlaka bir cevap almalıydı.Başka şansı olmayabilirdi .
__Peki o zaman,baştan alalım mı?
__Nasıl yani?
__Şöyle ki,neden evlilik teklifimi kabul etmedin.
__Teklif mi? Hani nerede ?
__Evet biraz damdan düşer gibi oldu ama aynı kapıya çıkmıyor mu ?
__Biliyor musun,benim babam yok.Kısa bir süre önce onu trafik kazasında kaybettik.
__Çok üzgünüm başın sağ olsun.
__Teşekkür ederim.
__Şirin bir evimiz var,müstakil,bahçe içinde.Bahçemiz öyle çok büyük değil ama annem için bir cennet.Görsen sürekli ekip dikiyor.Elinden gelse inek falan yerleştirecek içine .
Birde terasımız var,orası da benim cennetim.Mis kokulu çiçeklerin içinde yapıyorum bazen kahvaltımı. Yada kahvemi yudumluyorum.
Ablam da bizimle kalıyor, tabi Melisa 'da.İki katlı şirin bir ev.Ama iki katlı olduğuna aldanma.Öyle çok büyük bir şey değil.Tabi bize yetiyor.Canım babam...Bize ondan miras.
Hepimiz bir evde yaşıyoruz işte..Ablamla ben çalışıyoruz,annemde küçük hanımla ilgileniyor.
Şimdi ben,çekip gidersem....
Ela'nın gözleri tekrar doldu,beni anla dercesine Serdar'a baktı.
__Bunun için mi hayır diyorsun?
__Ben kendime bir söz verdim.Öğretmen olacağım ve anneme bakacağım.Şimdi daha yolun başındayken pes edemem.
__Ela bu pes etmek değil.
__Ne olur anla beni,olmaz.
__Peki annene söyledin mi?Onların haberi var mı ?
__Tabi ki hayır.
__Neden? Dur ben söyleyeyim,seni ikna etmelerinden korkuyorsun değil mi?
__Bana ihtiyaçları var,bencilce davranamam.
__Benim de sana ihtiyacım var.İçinden gelenleri söyle lütfen,böyle bir Mesuliyetin olmasaydı cevabın ne olurdu.
__Ama böyle bir mesuliyetim var.
__Olmasaydı.
__Seni tanımayı bende isterdim.
__O zaman "evet" de. Evim büyük,ailende bizimle kalır,hep birlik de yaşarız.
__Asla böyle bir şeye razı gelemem.
__Lütfen annenle konuş.Ben bu cevabı kabul etmiyorum.Sen konuşmayacaksan çiçeğimi ve çikolata mı alır ben gelirim.
__Sakın.Öyle bir şey yapmazsın.Yapamazsın.
__Emin misin ? Cevabın "evet"olana kadar seni bekleyeceğim.
Ela için"evet"demek o kadar zordu ki,bir yanda ailesi diğer yanda yürek yangını.
Serdar,hiç beklemediği bir anda hayal olmaktan çıkmış ve en gerçek yüzüyle,kanlı canlı karşısına geçmişti.
Bu olasılık dışı bir olaydı.Hiç beklemediği... Hem çok sevinip hemde çok üzüldüğü....
__Artık kalkalım mı? Yalnız bu sefer seni burada bir başına bırakmıyorum.
__Olur.
Taksiye bindiklerinde Ela,şaşkın gözlerle Serdar'ın kendi evlerini tarif edişini dinliyordu.
Serdar sustuk tan sonra,Ela konuştu;
__Sence şaşırmalı mıyım?
__Önemli bir şey değil.Basit,küçük bir istihbarat..
__Hmm.. peki bu "basit,küçük"istihbaratlardan başka var mı ?
Olumsuz bir şekilde başını salladı Serdar.Daha fazlasının Ela ya saygısızlık olacağını düşünmüştü çünkü.Hatta okulunu bile sormamıştı yada soruşturmamış..
O an bir şimşek çaktı Serdar'ın haylaz beyninde.
__Hangi okula gidiyorsun?
__Yedi Tepe..
__Vav süper.Diğer yakada olmaması güzel.
__Evet,trafik derdim yok.
__Yol ne çabuk bitti.
__Sanırım ev yakın olduğu için ..
__En kısa zamanda ara olur mu?
__Olur,ararım ama..
__ İyi akşamlar Ela,güzel haberlerle bekliyorum.
__İyi akşamlar..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder